SEYYAH

SEYYAH (28 Nisan 2019)

Düş yakamdan!

Bırak bitsin bu sürgün…

Daha hesabını vermem gereken,

Hüsranla dolu büyük bir geçmişim var…

"Gölgeler" hâkim dört bir yana

   "Gerçekler" alabildiğine bulanık…

               Zihnimde de cevabı olmayan

                            Nice "öksüz sorular" var…

"Anlam" anlamanın ötesinde bir şey,

           Bünyesinde envaiçeşit zehri var…

                              Ucunda ölüm dahi olsa,

       Beni kendisine çeken muazzam bir büyüsü var…

Kendini arayan bedbaht bir seyyahım,

   Gönlümde dinmek bilmeyen bir "sızı" var…

                    Bilirim hiç bitmeyecek bu yolculuk,

               Zira girdiğim her sokağın bir “çıkmazı” var…

“Nihai hedef: Mutluluk!” diyenlere bakıyorum,

Yüzlerine dönüp küçük bir "tebessüm" edesim var...

                   Nasıl bir bilmecenin içine doğmuşuz ki,

                         Var olmanın bile "eşsiz bir sancısı" var…

Gökyüzünü izliyorum mesela,

Onun bile bir gecesi ve bir de sabahı var...

  Anlıyorum ki âlemde "BİR" olan yalnızca "O" imiş,

      Geriye kalan her şeyin muntazam bir "ikilemi" var…

Baksana O’nu anıyor tüm kâinat

      O’na bakıp bakıp çılgına dönüyor,

               Görüyorum ki, gonca bir gülün bile

                         O’nun için yanan büyük bir "aşkı" var…

Ben, kaybettim kendimi
  Ben, kendini arayan bedbaht bir seyyahım…

     Bir bakın kendini bulan kuşların "vecd" ile uçuşuna

           
Söyleyin bana!
Yoksa onları kıskanmamanın bir yolu mu var?

Mazharî