SON NEFES (30 Ocak 2017)
Çiçeksiz bir ağaç, yazılı bir taş ve hâki bir kil.
Ağır bir örtü var, yok üstünde ne renk ne şekil.
Gözyaşları sınırlıdır, dökene derker: Yeter çekil!
Son yolculuk muamması bunlardan müteşekkil.
Kalanın yüreği hep yanar, zira ölüm bir hicrandır.
Hayatta kalanın dünyasında, derin bir hüsrandır.
Acılara gark olmanın en acı tablosuysa,
Sevilenin, seven önünde
SON NEFESİNİ verdiği andır!"
Ölüm... O nasıl bir sessizliktir ki, ardı feryat figan.
Semalardan selalarla duyulur, eşsiz ilahi ferman.
O acıya hiç fayda etmez merhem, yoktur derman.
Yankılanır sesler: "Sabret, sabret az daha dayan!"
Kalan üşür sürekli, zemheriden mi kimse bilmez.
Gözünde fer kalmaz, gözyaşı da dinmek bilmez.
Hatıralar canlanır, acı acı gülümser ve yutkunur.
Anlar ki sevilen gitti ve giden bir daha gelmez!"
Mazharî
Yorumlar
Yorum Gönder