MAHŞER

MAHŞER (7 Eylül 2016)

Uzun süren kış gecelerinde,
Üşümeler vardır, 
Bitmek bilmeyen...

Yaz sıcaklığının tüm demlerinde,
Yanmalar vardır, 
Aşikâr edilmeyen...

Gönlü yorgun bir insanın yüreğinde,
Sessizlik vardır, 
Yavaş yavaş eriyen...

Hep ihanet gören kalbin derinliğinde,
Güvensizlik vardır, 
Gizli gizli büyüyen...

Kenara atılmış beyaz bir kağıdın içinde,
Gerçek mısralar vardır, 
Hayalleri özetleyen...

Kimsesiz kalmış, hür toprakların içinde,
Tohumlar vardır, 
Olgunlaşmak için çürüyen...

Tüm sıkıntıların yarattığı o kor alevlerde,
Bir insan vardır, 
Küle döndüğünü bilmeyen...

Serin rüzgârların yol aldığı gökyüzünde,
Hayalî bir kuş vardır, 
Uçup uçup ötmeyen...

Cananın söyleyemediği bütün kelimelerde,
Ne pınarlar vardır, 
Kalbi oluk oluk besleyen...

Özlenenlerin ağırlandığı gönül evlerinde,
Bekleyenler vardır, 
Beklenenleri bekleyen...

Küçük bir çocuğun o ağlamaklı sesinde,
Küçük istekler vardır, 
Söylese de bitmeyen...

Dünya senaryosunun yeryüzü sahnesinde,
Nice hayatlar vardır, 
Zaman geçtikçe sevilmeyen...

Uzadıkça uzayan yeşil çamların gölgesinde,
Unutulmuş mezarlar vardır, 
Artık hiç gidilmeyen...

Işıksız bir odanın büyük masası üzerinde,
Sayısız kalemler vardır, 
Tükenmek nedir bilmeyen...

Geçmişe hitap eden insanların zihinlerinde,
Nice bayramlar vardır, 
Artık hiç bilinmeyen...

Hüzün kokan evlerin her bir köşesinde,
Acı hatıralar vardır, 
İzleri hiç silinmeyen...

Bir kenara çekilen insanların dilinde,
Ne kelimeler vardır, 
Birikmiş söylenmeyen...

Sevgiye susamış küçük çocukların gözlerinde,
Büyükler vardır, 
Gülümsemek nedir bilmeyen...

Uçsuz bucaksız hayalî uçurum beldelerinde
Beklenenler vardır, 
Beklendikçe gelmeyen...

Mazharî